گفتمان اسلام گرایان در برابر پست مدرنیته

ظهور پست مدرنیسم نشانه بحران مدرنیسم است، که بحران معنا نام دارد. هر چند که امروزه مدرنیسم در مواجهه با این بحران، خود را از یک دکترین حقیقت یاب مبتنی بر این همانی عقل و دانش، به یک ضد دکترین مدعیِ نسخِ خودانگاره حقیقت در حوزه فلسفه و علم تبدیل می کند، امّا این مدرنیسم متنبّه نیز نمی تواند طرف گفت وگوی اسلام قرار گیرد. از نظر نویسنده، بحران معنا همچنان در مدرنیسم وجود دارد و این بحران، انسان را به بی معنایی می کشاند. علاوه براین هر نوع گفت وگویی بین اسلام و پست مدرنیسم نیز تناقض گونه است، چرا که گفت وگویی خواهد بود بین یک دکترین استعلایی و حقیقت و یک ضد دکترینی که حقیقت جهان شمول و امر استعلایی را انکار می کند. براین اساس اندیشه اسلامی هم باید سقوط عقل روشنگری را مورد توجه قرار دهد و هم بدون افتادن در ورطه پست مدرنیسم، دیدگاهی آشتی جویانه از انسان ارائه کند تا از این طریق تعهد خود را در قبال وحدت اخلاقی نوع بشر تجدید نماید.         ظهور پست مدرنیسم نشانه بحران مدرنیسم است، که بحران معنا نام دارد. هر چند که امروزه مدرنیسم در مواجهه با این بحران، خود را از یک دکترین حقیقت یاب مبتنی بر این همانی عقل و دانش، به یک ضد دکترین مدعیِ نسخِ خودانگاره حقیقت در حوزه فلسفه و علم تبدیل می کند، امّا این مدرنیسم متنبّه نیز نمی تواند طرف گفت وگوی اسلام قرار گیرد. از نظر نویسنده، بحران معنا همچنان در مدرنیسم وجود دارد و این بحران، انسان را به بی معنایی می کشاند. علاوه براین هر نوع گفت وگویی بین اسلام و پست مدرنیسم نیز تناقض گونه است، چرا که گفت وگویی خواهد بود بین یک دکترین استعلایی و حقیقت و یک ضد دکترینی که حقیقت جهان شمول و امر استعلایی را انکار می کند. براین اساس اندیشه اسلامی هم باید سقوط عقل روشنگری را مورد توجه قرار دهد و هم بدون افتادن در ورطه پست مدرنیسم، دیدگاهی آشتی جویانه از انسان ارائه کند تا از این طریق تعهد خود را در قبال وحدت اخلاقی نوع بشر تجدید نماید.